«Γιατί έγινα φροντιστής»

“Γιατί έγινα φροντιστής

Θα ήταν πολύ όμορφο να πω ότι έγινα φροντιστής γιατί εμπνεύστηκα από παλιούς δασκάλους μου φροντιστές. Ότι ήταν το όνειρό μου από μικρός. Όχι με μένα δεν έγινε έτσι.

Τελείωσα το πανεπιστήμιο, μετά τον στρατό και βγήκα σε μια κοινωνία που με έκανε να νοιώθω εντελώς αόρατος. Δεν είχα τα χρήματα να φύγω έξω να κάνω Φιλοσοφία Επιστημών που ήθελα στο Παρίσι, αλλά νομίζω ότι δεν είχα και τα κότσια να το παλέψω περισσότερο. Ψάχνοντας για δουλειά σε ιδιωτικά σχολεία ή στο δημόσιο, κατάλαβα ότι μόνο με μέσο θα τα κατάφερνα. Δεν είχα. Έτσι τα ιδιαίτερα ήταν μονόδρομος. Είναι αλήθεια ότι γλυκάθηκα, όχι μόνο από το χαρτζηλίκι που έβγαζα, αλλά και από την εμπειρία της διδασκαλίας, της αλληλεπίδρασης με τα νέα παιδιά. Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ πριν. Αργότερα ήρθε και το φροντιστήριο. Η πρόκληση της διοίκησης μιας μικρής εταιρείας σε συνδυασμό με την διδασκαλία και την επικοινωνία, ομολογώ ότι μου άρεσε ιδιαίτερα. Δεν έχω παράπονο. Έκανα οικογένεια, μεγάλωσα δυο γιούς, έστησα ένα σπιτικό. Αλλά δεν θεοποιώ την δουλειά μου. Κάποιοι παλιοί μαθητές μου έχουν πει, ότι τους άνοιξα νέους ορίζοντες στην ζωή τους. Καμαρώνω, αλλά ταυτόχρονα σκέφτομαι ότι σίγουρα υπάρχουν και παιδιά που δεν τα βοήθησα ή  μπορεί και να τους μπλόκαρα. Δεν έχω την ψευδαίσθηση του άριστου, σιγά. Σίγουρα υπάρχουν αρκετοί που τα καταφέρνουν καλύτερα απο μένα. Δεν με ενοχλεί αυτό, αντίθετα με χαλαρώνει. Αυτό που με ενοχλεί είναι η έπαρση του φροντιστή. Η επίδειξη, ο νεοπλουτισμός και το «μεγαλοπιάσιμο». Δεν μας ταιριάζει νομίζω. Φροντιστές γίναμε οι περισσότεροι γιατί απλά ήμασταν ΦΤΩΧΟΙ, χωρίς άλλες διεξόδους σε μια κοινωνία που κυριαρχούσε το μέσο. Είναι θεμιτό να ωραιοποιούμε το παρελθόν, αλλά θα ήταν καλύτερο να το δούμε έτσι όπως είναι. Ισως τότε καταφέρει να μας διδάξει κάτι που ξεχνάμε όλοι κατά καιρούς…την σεμνότητα και την ενσυναίσθηση.”

πηγή :https://xenesglosses.eu/2019/11/argyris-daskalas-giati-egina-frontistis/